Stoom suist uit m’n oren als ik het interview lees in de krant van een paar weken geleden.
Iemand dacht mij een plezier te doen met het artikel van “het grote voorbeeld voor veel vrouwen”.
Gruwel en kippenvel krijg ik ervan als ik het lees. Een lawine trekt door mijn lijf.
Hoe is het mogelijk dat dit zoveel aandacht krijgt alsof het een geweldig, gezond fenomeen is.
Je uithongeren, afbeulen, het najagen van en perfect figuur. Hele dagen in de sportschool rondsjouwen met gewichten en honderden sit ups en dat alles liefst nog voor je een gigantisch ontbijt mag nemen van een pannenkoekje met een beetje havermout.
Je schrale eten afwegen tot op de milligram nauwkeurig en dan een keer per week helemaal uit je plaat gaan met een dagmenu van wel 1000 tot 1200 kcal.!!!! Tja je moet het willen, borsten buik en billen als een Barbiemodel uit onze vorige eeuw.
Eenmaal deze stap gezet en je hebt levenslang.
Ghossie wat prijs ik me gelukkig dat ik al jaren weet en uitdraag dat dit uiteindelijk niet is wat je gelukkig maakt en dat vele mijn adviezen gevolgd hebben.
Dat rust, aandacht, balans en zin in je leven je vanzelf naar een gezond lichaam en een goed gewicht brengt en je niet de hele dag bezig hoeft zijn met je lijf en je eten en dat voelt zo heerlijk, dat gun ik iedereen.
Het artikel dat in het hoofdartikel staat heb ik gelezen met veel plezier en ik daar kan ik me helemaal in vinden.
Dat hier en daar niet alles meer zo hard als staal is en er geen kabels over mijn lijf lopen, ach ik heet Jeanne en heb geen boek geschreven en zit niet in praatprogramma’s op TV maar ik mag lekker mezelf zijn en ben dik tevreden.
