HEBBERIG OF VERSLAAFD
Ik heb een hele vervelende eigenschap………. . Ik word namelijk heel hebberig. Hebberig als ik op een markt sta waar alle soorten groenten en fruit me vanuit hun kramen mij toelachen en roepen ”koop me, eet me “. Heerlijke kazen, vis, noten en olijven. Dan schieten de heerlijkste gerechten door mijn hoofd en wil ik alles meenemen. Jaren geleden toen wij nog kampeerden met ons gezin in onze eigen tent en twee pits gasstel was het vaak een culinaire belevenis. In witte wijn gestoofde vis, gevulde courgette en de geur van verse knoflook kringelde om onze tent. We smikkelden van verse abrikozen en vijgen. Op de lokale markt met al dat lekkers werd ik hebberig maar hoefde het niet allemaal te hebben. Het was allemaal gezond maar alleen met een koelbox was het niet te redden en morgen weer een dag . Maar steeds als ik op een grote markt loop dan komen de gedachten ( lekker, lekker ) weer opdoemen. ik weet waar deze gedachten vandaan komen maar ik herken ze en kan zelf de keuze maken
De gedachten van iets wat je heel erg lekker vindt. Herken jij je gedachten als de kastdeur van de snoepkast die vanzelf open gaat of de chocolade spontaan begint te roepen “ pak me, eet me op “. ? ” Ik kan het niet laten, ik moet het hebben “. Je kunt er zelf niets aan doen . Of wel ?
Jij weet natuurlijk ook heel goed dat chocolade niet kan roepen en dat kastdeuren niet vanzelf open gaan maar dat het jouw eigen gedachten zijn die dat oproepen. Je hoeft er niet aan toe te geven, je kunt je “hebberigheid” ook weer ombuigen naar gezond eet en snoepgedrag.
HEBBERIG OF VERSLAAFD
In mijn praktijk komen regelmatig vrouwen ( ook mannen ) die graag van hun snoep gedrag af willen. Ze kunnen het niet want de kast gaat vanzelf open en de chocolade of dropjes roepen vanuit de snoep pot. Ze kunnen het niet bedwingen . Ze noemen zichzelf verslaafd.
En nu komt het. Ze noemen het zo maar uiteindelijk denken ze dat het zo is.
Als jij jezelf maar steeds verteld dat je het niet kunt laten om chocolade of dropje te pakken dan ga je op den duur je eigen gedachten geloven. Het wordt een overtuiging. Wanneer jij na een misstap jezelf al verteld dat het “toch niet gaat lukken, je het toch niet vol kunt houden “ dan vertel jij jezelf eigenlijk dat je er niets aan kunt doen.
JE KUNT ER NIETS AAN DOEN
Met deze uitspraak geef jij jezelf eigenlijk de vrijbrief om maar door te gaan met je gedrag. Je kunt er immers niets aan doen. Dat gevoel geeft weer een andere gedachte namelijk weer ”zie je wel dat je het niet kunt “ Het is gedachte op gedachte waardoor je eigenlijk in een vicieuze cirkel terecht komt. Je kunt er niets aan doen en dat is toch prima maar het voelt heel ver weg niet lekker.
Als jij er niets aan kunt doen dan is het de schuld van een ander. Op deze manier ben jij niet verantwoordelijk voor je eetgedrag maar wie dan wel ?
Je kunt het wel maar je bent gaan geloven in je eigen overtuigingen, in je eigen verhaal, je eigen gedachten. Dat kan anders. Jij kunt de controle over je eigen eet of snoepgedrag weer in eigen hand krijgen. Jij wordt weer de baas over jezelf.
Er zijn veel soorten eetgedrag. Eten uit verveling, uit gewoonte, door emoties als verdriet, boosheid, eenzaamheid, onmacht. Maar eten kan ook aangezet worden door prikkels van buiten af. Het zien of ruiken, het geritsel van snoeppapier of getik op borden kan jou als aanzetten tot eten.
Pas als jij gaat ontdekken ( samen met mij ) waar je gedrag vandaan komt, kun je de oorzaak aan gaan pakken. Het is immers beter de oorzaak van de brand te bestrijden dan alleen maar het vuurtje te blussen
Wil jij de regie weer krijgen over je eigen snoep of eetgedrag ? Neem dan geheel vrijblijvend contact met me op.
Jeanne .